pierwsza pomoc #7
w niedzielę 30 marca 2014 spotkałyśmy się by wysłuchać i dowiedzieć się, czy pierwsza pomoc ratuje życie, jak udzielić pierwszej pomocy naszym dzieciom i jak wyposażyć apteczki. naszym mówcą był zaproszony przez przystanek kobiet, instruktor ratownictwa medycznego andrzej fryc.
sami zobaczcie... fotorelacja z tego wydarzenia poniżej.
a biuletyn, ze spotkania można pobrać klikając:
frekwencja dopisała, cieszy nas to niezmiernie. widocznie temat ratowania życia jest niezwykle ciekawy :)
ania przywitała wszystkich.
rekwizyty już czekały na pokaz.
na początku, karolina s. podsumowała nasze spotkania pokrótce i miło było posłuchać, że wiele osób wyniosło ze spotkań tak wiele. dziękujemy. potem karolinka zaprosiła naszego gościa.
pan andrzej posiada taki ogrom wiedzy, że nie sposób było go zatrzymać.
praktyka czyni mistrza, a każdy powinien wiedzieć, że 2 wdechy i 30 ucisków mogą uratować życie do przyjazdu karetki. zresztą pierwszą rzeczą jaką robimy po znalezieniu nieprzytomnego, to wcale nie ratowanie mu życia, tylko dzwonienie po pomoc. przeprowadzenie sztucznego oddychania jest tak wyczerpujące po kilku minutach, że po rozpoczęciu akcji możemy nie mieć siły na zawołanie pomocy.
wszystkie rady pana andrzeja były niezwykle cenne.
bożenka zgodziła się robić za "królika doświadczalnego" :)
poszło jej nieźle.
notatki były niezbędne. nie pamiętam przystanku kobiet, na którym aż tyle każdy notował :)
widzicie te miny na serio?? :) hihi nawet niektóre panie ćwiczyły na sucho :)
a to już sposób ratowania dziecka małoletniego z bezdechu. całe szczęście, że dzieci ratuje się łatwiej niż dorosłych.
to wywarło na mnie największe wrażenie. okazuje się, że pod żadnym pozorem nie można potrząsać maluszkami głową w dół, np. jeśli się krztusi czy zachłysnęło. można uszkodzić narządy, a co gorsze błony, które trzymają te narządy w odpowiednim miejscu i maluch może się wykrwawić na śmierć.
ania asystowała w pokazach bardzo dzielnie.
tutaj metoda ratowania dorosłego jeśli się zakrztusi i nie może złapać oddechu.
naprawdę duże brawa. pan andrzej tak się spodobał, że chyba zagości na przystanku jeszcze nie jeden raz.